Quero palpar este sentemento. pincha en la foto
É un tren nocturno
cada serán* me está percorrendo *(atardecer)
Pasaxeiros azuis da morriña
desembarcan na miña vida
Polas estacións da espera
falan as xentes que chegan
desde o nacemento da vía
que no estás feita de barro. Eres distinta.
Quén pode darme fe?
Para creer que serei esa rocha
que dende o cumio domina
a túa casa e os sitios donde falas.
Qué palabras? Non escoito na distancia
Cantos andares de gacela? Cantas provocacións ó vento?
Se o meu alento fose o desa pedra, estaría ardendo,
sería esa estrela no alto que acende o teu ceo
